De achterkant van een koelkast

Hoe bizar is het om de achterkant van een koelkast te zien, balancerend op de rand van een appartement en niets. Tien meter lager ligt een puinhoop van steen en verwrongen staal. De aanblik van het ineengestorte stadsarchief van Keulen en naastgelegen appartementen doet bijna denken aan Ground Zero: slechts een krater en puin tonen de plek waar de trots en historie van Keulen stond.

Samen met collega Sjoerd Fennema werkten wij dinsdag en woensdag aan een reportage over het instorten van het Stadsarchief. Het archief bewaarde documenten die teruggaan naar de geschiedenis van de 9e eeuw na Christus. Documenten die vele oorlogen doorstonden, eeuwenlang bewaard wisten te blijven en ons vertelden over de geschiedenis van Keulen en verre omstreken liggen nu begraven onder meters puin en zijn waarschijnlijk vernietigd door water. Het drama krijgt een nog grotere lading door twee vermiste jongens van 17 en 24 jaar. De hulpdiensten schatten hun overlevingskans op ‘bijna 0’ in.

Er waren al voorbodes van de ramp, weten buurtgenoten ons te vertellen. De St. Johann Baptistkerk stond enige tijd scheef door werkzaamheden aan de Noord-zuidlijn. In het historische stadhuis verschenen scheuren door de bouw van een metrostation. En enkele weken geleden, zo vertelde een vrouw ons, klaagden medewerkers van het Stadsarchief al over scheuren in de kelder van het gebouw. Klachten daarover zouden genegeerd zijn, zo is de stellige overtuiging van veel buurtbewoners. Ahmed van de aangrenzende shoarmazaak is bang voor de aanleg van de Noord-Zuidlijn en ook de geëvacueerde Dieter twijfelt of hij terugkeert naar zijn appartement.

De bouw van de metrolijn in Keulen gaat onverhoopt door, ondanks dat een betrokken ingenieur woensdag tijdens een persconferentie aangeeft dat er altijd een minimaal risico op dit soort situaties bestaat. Minimaal, maar zodra het gebeurt is het ook gelijk een ramp. Intussen blijf ik denken aan de koelkast, drie etages hoog. Je zal maar net een biertje pakken en de muur erachter weg zien zakken…

Bron: http://johanndegraaf.blogvandaag.nl